ارزیابی عملکرد برنامه پزشک خانواده روستایی: مطالعه موردی دانشگاه علوم پزشکی کرمان

چکیده مقدمه: بهبود مستمر عملکرد مستلزم ارزیابی پیشرفت هر برنامه، شناسایی چالشهای پیش رو و کسب بازخورد از میزان اجرای سیاستهای تدوین شده است. برنامه پزشک خانواده در ارتقای سطح سلامتی جامعه نقش مهمی دارد. این پژوهش با هدف ارزیابی عملکرد اجرای برنامه پزشک خانواده در دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام پذیرفت. روش بررسی :مطالعه حاضر توصیفی بود که به صورت موردی انجام پذیرفت. محیط پژوهش فعالیت های پزشک خانواده را تمامی شهرستانهای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی کرمان تشکیل داد. داده ها با استفاده از فرم های آماری در نظام روتین آمار و اطلاعات، در سه محور عملکرد فنی (5 شاخص)، منابع تسهیلاتی و انسانی (6 شاخص) و منابع مالی (2 شاخص) در محدوده تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی کرمان جمع آوری گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از آمارهای توصیفی (فراوانی، درصد) و نمودارها از طریق نرم افزار  excelمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بازه زمانی 1385 تا 1389 برای بررسی شاخصها تعیین و حداقل دوره بررسی برای آنها یک دوره 3 ساله در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین ارجاعات به پزشک متخصص در دوره 3 ساله 09/9 درصد بود. سهم ویزیت های دهگردشی از کل ویزیتها در همان دوره 96/9 درصد تعیین گردید. حدود 71 درصد مراکز مجری برنامه از محل زیست پزشک برخوردار بودند درحالی که این رقم با توجه به دستورالعمل برنامه باید 100 درصد باشد. در طول دوره 5 ساله برنامه میانگین ریزش پزشکان خانواده و ماماها به ترتیب 53 و 2/9 درصد بود. نتیجه گیری: علیرغم بهبود نسبی در برخی از شاخصها، میزان جذب و ریزش پزشکان در برنامه نشان داد که ماندگاری پزشکان در سطح مطلوبی قرار ندارد و با توجه به اینکه شاخص نیروی انسانی یکی از کلیدی ترین شاخص ها در بهبود عملکرد برنامه می باشد، توجه جدی را می طلبد. لذا با توجه به گسترش کمی و کیفی برنامه به مناطق شهری با جمعیت های بیشتر، نیاز به ارتقا و بهبود بویژه وجود دارد.